احتمال مرگ در عمل قلب باز
امروزه بدلیل عوارض ناشی از جراحی، تعداد بیمارانی که جراحی قلب باز انجام می‌دهند رو به کاهش است و بیشتر از روش‌هایی مثل آنژیوپلاستی بجای عمل قلب باز استفاده می‌شود. البته بیماران مبتلا به دیابت یا نارسایی‌های کلیه هنوز هم بیشتر جراحی قلب باز می‌شوند ولی عوارض ناشی از جراحی قلب باز بیشتر است. این عوارض گاهی قبل از عمل جراحی و گاهی بعد از عمل جراحی بروز می‌کنند. سن بیمار، حجم ضربان قلب، عمل جراحی اورژانسی، جراح انجام دهنده عمل جراحی و مدت زمان قرار داشتن روی دستگاه قلبی-ریوی جزء عوامل موثر بر مرگ و میر بیمار می‌باشند و احتمال مرگ در عمل قلب باز را افزایش می دهند.
طبق تحقیقات صورت گرفته توسط دانشمندان دانشگاه آرهوس دانمارک، بیمارانی که جراحی قلب باز انجام می‌دهند تا ۱۰ سال کاملاً سلامت هستند، ولی بعد از این زمان احتمال مرگ ناگهانی در آن‌ها تا میزان ۸۰ درصد افزایش می‌یابد. آن‌ها اذعان داشتند كه روش‌هاي جديد جراحي مانند آنژیوپلاستی ميزان زنده ماندن بيماران قلبي را افزايش می‌دهند اما با اين حال 8 تا 10 سال بعد از جراحي احتمال مرگ 80 درصد افزايش مي‌يابد. به اعتقاد آن‌ها، پزشكان بايد به اطلاعات بيماران در سال‌هاي بعد از عمل دسترسي داشته باشند تا بفهمند دقيقاً چه اتفاقي منجر به مرگ ناگهاني آن‌ها مي‌شود.
طبق تحقیقات افرادی که در ماه‌های اولیه پس از عمل قلب بار زنده مانده‌اند می‌توانند به روال عادی زندگی خود برگشته و کیفیت زندگی خوبی داشته باشند. میزان زنده ماندن در هر دو گروه برابر است ولي بعد از گذشت 10 سال اين نسبت‌ها تغيير مي كند. محققان بر اين باورند كه ممكن است بیماری دیگری باعث مشکل در این افراد شود. از طرف دیگر، رگ‌های خونی سالم هم در طول زمان ممکن است کارایی خود را از دست داده و موجب مرگ افراد شوند.